Kompleks sylimarynowo-fosfolipidowy na pomoc wątrobie

Fos­fo­li­pi­dy i sy­li­ma­ry­na – uni­ka­to­we po­łą­cze­nie dwóch sub­stan­cji, które chro­ni i re­ge­ne­ru­je wą­tro­bę. Jakie wła­ści­wo­ści mają te sub­stan­cje? Gdzie wy­stę­pu­ją i jak je sto­so­wać? Kto po­wi­nien się­gnąć po pre­pa­ra­ty w kom­plek­sem sylimarynowo-​fosfolipidowym?

Wą­tro­ba to bar­dzo pra­co­wi­ty, ale i wraż­li­wy na­rząd. Pełni dzie­siąt­ki funk­cji, w jej ko­mór­kach za­cho­dzi ty­sią­ce re­ak­cji che­micz­nych waż­nych dla funk­cjo­no­wa­nia ca­łe­go or­ga­ni­zmu. Me­ta­bo­li­zu­je i ma­ga­zy­nu­je wę­glo­wo­da­ny, prze­twa­rza biał­ka i li­pi­dy. Pro­du­ku­je żółć, bie­rze udział w tra­wie­niu po­kar­mów, de­tok­sy­ku­je i od­tru­wa or­ga­nizm. Od­po­wia­da za nie­któ­re pro­ce­sy im­mu­no­lo­gicz­ne i prze­twa­rza hem z czer­wo­nych krwi­nek do bi­li­ru­bi­ny. A to tylko kilka spo­śród wielu istot­nych funk­cji wą­tro­by.

Leki, al­ko­hol, nie­pra­wi­dło­wa dieta, stres, ni­ko­ty­na, sie­dzą­cy tryb życia, prze­by­te cho­ro­by – jest wiele czyn­ni­ków, które ne­ga­tyw­nie wpły­wa­ją na pracę tego na­rzą­du. A nad­wy­rę­żo­na wą­tro­ba nie boli, po­nie­waż nie jest uner­wio­na. Uszko­dze­nie wą­tro­by może roz­wi­jać się la­ta­mi, nie dając żad­nych spe­cy­ficz­nych ob­ja­wów. Po­ja­wia­ją się pro­ble­my z tra­wie­niem, wzdę­cia i bóle brzu­cha. Do tego do­cho­dzą nie­spe­cy­ficz­ne symp­to­my, takie jak: zmę­cze­nie, ogól­ne osła­bie­nie i złe sa­mo­po­czu­cie. Będąc w gru­pie ry­zy­ka, warto w takim przy­pad­ku zro­bić ba­da­nia la­bo­ra­to­ryj­ne na po­ziom bi­li­ru­bi­ny i en­zy­mów wą­tro­bo­wych (ALAT i AspAT). Pod­wyż­szo­ne war­to­ści tych pa­ra­me­trów są waż­nym sy­gna­łem alar­mo­wym.

Uszko­dze­nie wą­tro­by – skąd się bie­rze?

Cięż­ko pra­cu­ją­ca wą­tro­ba nie ma czasu na re­ge­ne­ra­cję. Ob­cią­że­nie in­ten­syw­ny­mi pro­ce­sa­mi od­tru­wa­nia i me­ta­bo­li­zmu wielu sub­stan­cji ma nie­ko­rzyst­ny wpływ na funk­cjo­no­wa­nie he­pa­to­cy­tów (ko­mó­rek wą­tro­by). Szcze­gól­ne groź­ne jest dłu­go­trwa­łe przyj­mo­wa­nie leków, re­gu­lar­na eks­po­zy­cja na al­ko­hol, pa­le­nie pa­pie­ro­sów, prze­by­te wi­ru­so­we za­pa­le­nie wą­tro­by i cięż­ko­straw­na dieta. Czyn­ni­ki te mogą pro­wa­dzić do zmian w struk­tu­rze tego na­rzą­du i jego nie­pra­wi­dło­we­go dzia­ła­nia. Z cza­sem do­cho­dzi do po­waż­nych uszko­dzeń, zwłók­nie­nia i stłusz­cze­nia wą­tro­by.

Od­po­wied­nio wcze­śnie za­uwa­żo­ne zmia­ny w za­kre­sie struk­tu­ry i funk­cjo­no­wa­nia tego na­rzą­du dają dużą szan­sę na re­ge­ne­ra­cję. Aby jed­nak przy­wró­cić spraw­ną pracę wą­tro­by po­trzeb­ne jest wie­lo­kie­run­ko­we dzia­ła­nie. Oprócz sto­so­wa­nia leków ma­ją­cych na celu ochro­nę i re­ge­ne­ra­cję he­pa­to­cy­tów, na­le­ży zmie­nić dietę oraz, przede wszyst­kim, uni­kać czyn­ni­ków ma­ją­cych ne­ga­tyw­ny wpływ na wą­tro­bę. Po jakie sub­stan­cje o na­tu­ral­nym po­cho­dze­niu warto się­gnąć, aby z jed­nej stro­ny za­po­biec uszko­dze­niu wą­tro­by, a z dru­giej – wspo­móc jej re­ge­ne­ra­cję?

Sy­li­ma­ry­na – jak dzia­ła?

Sy­li­ma­ry­na to zbior­cza nazwa na sze­reg sub­stan­cji che­micz­nych po­zy­ski­wa­nych z na­sion ostro­pe­stu pla­mi­ste­go (Si­ly­bum ma­ria­num). To kom­pleks fla­wo­no­li­gna­nów o wła­ści­wo­ściach an­ty­ok­sy­da­cyj­nych i prze­ciw­za­pal­nych. Po­bu­dza pro­duk­cję bia­łek w uszko­dzo­nej wą­tro­bie, ha­mu­jąc jed­no­cze­śnie wni­ka­nie tok­syn do wnę­trza ko­mó­rek i włók­nie­nie na­rzą­du.

Jak dzia­ła sy­li­ma­ry­na z ostro­pe­stu pla­mi­ste­go?

• ma wła­ści­wo­ści an­ty­ok­sy­da­cyj­ne
• przy­spie­sza re­ge­ne­ra­cję uszko­dzo­nych ko­mó­rek wą­tro­by
• sta­bi­li­zu­je, wzmac­nia i chro­ni błony ko­mór­ko­we he­pa­to­cy­tów
• przy­czy­nia się do pro­duk­cji no­wych ko­mó­rek wą­tro­bo­wych.

Sy­li­ma­ry­na dzia­ła dwu­kie­run­ko­wo – z jed­nej stro­ny po­bu­dza ko­mór­ki wą­tro­by do od­bu­do­wy i chro­ni je, a z dru­giej ha­mu­je pro­ce­sy pro­wa­dzą­ce do ich uszko­dze­nia. Po­nad­to za­po­bie­ga two­rze­niu się ka­mie­ni żół­cio­wych.

Fos­fo­li­pi­dy dla lep­szej pracy wą­tro­by

Inną sub­stan­cją po­cho­dze­nia na­tu­ral­ne­go o dzia­ła­niu he­pa­to­ochron­nym są fos­fo­li­pi­dy po­zy­ski­wa­ne z na­sion soi. To estry kwa­sów tłusz­czo­wych, które mają zdol­ność wbu­do­wy­wa­nia się w błony bio­lo­gicz­ne róż­nych ko­mó­rek, zwięk­sza­jąc tym samym ich płyn­ność i in­ten­sy­fi­ku­jąc trans­port mię­dzy ko­mór­ka­mi. W wą­tro­bie fos­fo­li­pi­dy sta­bi­li­zu­ją błony ko­mór­ko­we he­pa­to­cy­tów.

Jak dzia­ła­ją fos­fo­li­pi­dy so­jo­we?

• wbu­do­wu­ją się w błony ko­mór­ko­we he­pa­to­cy­tów, sta­bi­li­zu­jąc je i uła­twia­jąc trans­port mię­dzy­ko­mór­ko­wy
• sty­mu­lu­ją pro­duk­cję żółci
• in­ten­sy­fi­ku­ją pracę en­zy­mów
• po­ma­ga­ją w przy­wró­ce­niu pra­wi­dło­wej pracy he­pa­to­cy­tów.

Kom­pleks sylimarynowo-​fosfolipidowy – uni­kal­ne po­łą­cze­nie

Za­rów­no sto­so­wa­nie sy­li­ma­ry­ny z ostro­pe­stu pla­mi­ste­go, jak i fos­fo­li­pi­dów so­jo­wych wpły­wa ko­rzyst­nie na pracę wą­tro­by. Ba­da­nia jed­nak do­wo­dzą, że po­łą­cze­nie tych dwóch sub­stan­cji wzmac­nia ich ko­rzyst­ne dzia­ła­nie. W jaki spo­sób? W obec­no­ści fos­fo­li­pi­dów sy­li­ma­ry­na jest le­piej wchła­nia­na. To duża za­le­ta, po­nie­waż dzię­ki temu ma więk­szą bio­do­stęp­ność i może być sto­so­wa­na w mniej­szych daw­kach, przy jed­no­cze­snym wzmoc­nie­niu efek­tu te­ra­peu­tycz­ne­go.

Po­łą­cze­nie tych dwóch związ­ków w kom­pleks sylimarynowo-​fosfolipidowy ma jesz­cze inne za­le­ty. W ko­mór­kach wą­tro­by ma on wyż­szą li­po­fil­ność, co wpły­wa bez­po­śred­nio na ochro­nę i pracę wą­tro­by. Po­łą­czo­ne wła­ści­wo­ści sy­li­ma­ry­ny i fos­fo­li­pi­dów po­wo­du­ją po­nad­to po­pra­wę funk­cjo­no­wa­nia he­pa­to­cy­tów, ob­ni­że­nie po­zio­mu cho­le­ste­ro­lu cał­ko­wi­te­go, trój­gli­ce­ry­dów i bi­li­ru­bi­ny.

Na co i kiedy sto­so­wać pre­pa­ra­ty z kom­plek­sem sylimarynowo-​fosfolipidowym?

Sy­ner­gicz­ne dzia­ła­nie kom­plek­su sylimarynowo-​fosfolipidowego jest po­moc­ne w le­cze­niu (i za­po­bie­ga­niu):

• po­le­ko­we­go uszko­dze­nia wą­tro­by, szcze­gól­nie przy sto­so­wa­niu dużej ilo­ści leków, które „prze­cho­dzą” przez wą­tro­bę i są tam me­ta­bo­li­zo­wa­ne
• stłusz­cze­nia wą­tro­by wy­wo­ła­ne­go oty­ło­ścią, cu­krzy­cą, al­ko­ho­lem lub ze­spo­łem me­ta­bo­licz­nym
• wi­ru­so­we­go za­pa­le­nia wą­tro­by (WZW o róż­nych ty­pach)
• zwłók­nie­nia i mar­sko­ści wą­tro­by, bę­dą­cych wy­ni­kiem wielu róż­nych scho­rzeń w ob­rę­bie tego na­rzą­du
• zmian de­ge­ne­ra­cyj­nych zwią­za­nych ze spo­ży­wa­niem dużej ilo­ści al­ko­ho­lu
• na­ra­że­nia na tok­sy­ny i za­tru­cia or­ga­ni­zmu.

Le­kiem za­wie­ra­ją­cym w skła­dzie kom­pleks sylimarynowo-​fosfolipidowy jest Es­sy­li­mar®. To pre­pa­rat do­stęp­ny bez re­cep­ty, który za­po­bie­ga uszko­dze­niom i re­ge­ne­ru­je wą­tro­bę. Po­nad­to przy­spie­sza po­wsta­wa­nie no­wych he­pa­to­cy­tów i sty­mu­lu­je pro­duk­cję en­zy­mów wą­tro­bo­wych. Pre­pa­rat sto­su­je się wspo­ma­ga­ją­co w za­bu­rze­niach czyn­no­ści wą­tro­by.

Na­tu­ral­ne wła­ści­wo­ści sy­li­ma­ry­ny i fos­fo­li­pi­dów są po­moc­ne w za­po­bie­ga­niu i le­cze­niu uszko­dze­nia wą­tro­by wy­wo­ła­ne­go róż­ny­mi przy­czy­na­mi. Jed­nak po­łą­cze­nie ich w kom­pleks sylimarynowo-​fosfolipidowy daje do­dat­ko­we efek­ty te­ra­peu­tycz­ne.