Mięta pieprzowa

Najważniejszą substancją czynną pochodzącą z liści mięty pieprzowej jest olejek miętowy, który zawiera ponad 30 związków chemicznych z jego głównym składnikiem – mentolem. Działa on chłodząco, dezynfekująco i rozkurczowo oraz wspomaga ukrwienie. Oprócz olejku, liście mięty pieprzowej zawierają także garbniki, kwasy fenolowe, gorycze, sole mineralne oraz flawonoidy, a wśród nich te o dobroczynnym wpływie na zdrowie: rutynę, luteolinę, apigeninę i hesperydynę. Preparaty zawierające wyciągi z tej rośliny stosowane są przede wszystkim wewnętrznie przy dolegliwościach żołądka, jelit oraz dróg żółciowych. Zaleca się ich stosowanie także przy nieżytach górnych dróg oddechowych, a zewnętrznie – przy bólach głowy i migrenach. Mięta wykazuje właściwości rozkurczowe i rozluźniające – obniża napięcie mięśni gładkich jelit, dróg żółciowych i moczowych. Substancje zawarte w ekstrakcie z liści pobudzają czynności wydzielnicze żołądka, jelit i wątroby, stymulują wydzielanie soku żołądkowego i żółci, co ułatwia trawienie i wchłanianie związków zawartych w pokarmach. Po preparaty z mięty warto sięgnąć przy bólach żołądka, zaburzeniach trawienia (takich jak nudności, niestrawność czy kolka jelitowa), skurczach górnego odcinka przewodu pokarmowego i dróg żółciowych. Ponadto, reguluje perystaltykę jelit, przez co ułatwia odejście gazów, tym samym zapobiegając wzdęciom. Preparaty z mięty przeciwdziałają zastojom żółci w pęcherzyku żółciowym oraz mają słabe właściwości moczopędne – zwiększają nieznacznie dobową ilość wydalanego moczu. Sam zaś olejek miętowy polecany jest jako środek wspomagający w nieżytach górnych dróg oddechowych (do inhalacji) oraz łagodzeniu stanów zapalnych błony śluzowej jamy ustnej. Wyciągi z liści mięty stosowane zewnętrznie w postaci maści wykazują działanie łagodzące i przeciwświądowe. Z tego względu zaleca się ich wykorzystanie w przebiegu ospy wietrznej oraz do gojenia pęcherzy w przebiegu opryszczki. Olejek miętowy zalecany jest także miejscowo w bólach mięśniowych.